ONE WONDERFUL NIGHT

Parang naestatwa si Nicola nang makita si Mr. Flynn Noah Lewis. Ang lalaking hindi niya inaasahang makikita pa. Sinong mag-aakala na magtatagpo pa ang mga landas nila sa laki ng mundong ginagalawan nila?

At COO pa talaga ng kompanyang pinag-aaplayan niya?!

Ito na ba ang sinasabi nila na mapaglaro ang tadhana?

Hindi niya inaakila na malaki ang pasasalamat niya kay Mr. Lewis na nilapitan siya nito noong gabing iyon. Malaki ang pasasalamat ninya dito dahil nagawa nitong iparamdam sa kaniya na hindi siya mag-isa, nagawa nitong ipalimot sa kanya ang sakit at poot na nadarama na hindi nagawa ng kahit ilang boteng alak pa.

At lalo't lalo na sa isang sandaling iyon ay nagawa nitong ipalasap sa kanya ang kaluwathian na hindi niya kailanman malilimutan.

Pero kahit na gustong gusto niya ang nangyari noong gabing iyon, hindi niya pa rin maiwasang makaramdam nang matinding hiya. Nahihiya siya sa sarili niya at sa binata. Nahihiya siya na baka isipin nito na isa lang siyang mababang babae na ibinigay ang sarili niya sa kahit na sino lang.

Pero paano na ito? Sa dami-daming pwede maging COO ng Lewis Manpower Agency ay bakit ito pa? Gusto niyang umurong pero may magagawa pa ba siya? Nandito na siya at kailangan niya ang trabaho na 'to kaya ipagpapatuloy niya 'to. Kahit na doble-dobleng kaba na ang nararamdaman niya ngayon na nakita ang lalaking pinagbigyan niya ng pagka babae niya.

Parang mabubuwal sa kinatatayuan niya si Nicola ng maglakad si Mr. Lewis papalapit sa kanya. Para siya nitong kakainin sa riin ng titig nito sa kanya. Nararamdaman niyang nangingig na ang lahat ng parte ng katawan niya at nakakalimutan na niyang huminga, ngunit ang bilis-bilis ng tibok ng puso niya.

Umikot ito papunta sa likuran niya at naramdaman niya itong inamoy ang buhok niya, parang nakuryente ang buong katawan niya dahil sa ginawa niyo.

Mariin niyang kinagat ang ibabang labi niya nang nakikiliti siya ng inilapit nito ang labi nito sa may tenga niya.

"So, it's really you huh?", namamaos na sabi nito sa kanya.

Hindi niya alam kung bakit ang kaba at pagkabigla na naramdaman kanina ay napalitan nang di kaaya-ayang pagkabighani ng marinig ang tinig nito.

Napapikit siya ng mariin at napakapit siya sa bag niyang dala ng maramdaman niya ang hininga nito sa tenga niya. Parang may kuryenteng dumaloy galing doon papunta sa gitna ng hita niya.

Get a grip of yourself, Nicolah!

Ano bang nangyayari sa'yo?

Mahina nyang pinakawalan ang hangin na naipon sa baga niya bago tumikhim.

"G-good morning, sir.", magalang na sabi niya dito at hindi na pinansin ang sinabi nito.

"Hmm. Do you remember me?", patuyang tanong nito ng hindi pa rin umaalis sa likod niya.

Naninikip ang dibdib niya dahil sa lakas ng kalabog ng puso niya. Nakikiliti siya at nanunuyo ang lalamunan niya, dahil sa lapit nila sa isa't-isa.

Dahan-dahan niyang ibinuka ang bibig pero agad niya ding isinasara iyon. Ano ba ang isasagot niya? Sasabihin niya bang oo? E paano kung may iba na naman itong itanong sa kanya? Diba interview para sa trabaho ang ipinunta niya dito? Bakit ito ang mga tanong nito? "N-n-no.", nauutal na sabi niya. She's so obvious when she's lying!

Napaigtad siya ng bigla nalang nitong hinawakan ang bewang niya, "Oh baby, sorry, but that game won't work on me.", ani nito pagkatapos ay bigla nalang siyang hinapit paharap dito.

Mabilis niyang inilayo ang kanyang mukha dahil sa lapit nila ay naduduling na siya. Dahil sa magkadikit na katawan nila ay mas lalong nag huhurumintado ang puso niya. Hindi na din naging alintala sa kaniya ang kaninang malamig na opisina dahil sa init na nadarama nang nakalapat na mga katawan nila.

"S-sir I-i'm h-here for the job i-interview.", nauutal pa din sabi at hindi makatingin ng diretso kay Mr. Lewis.

Hinawakan nito ang baba niya at bahagya iyong itinaas. Ngunit hindi niya parin makayanan ang salubungin ang mga magandang mata nito kaya ito nagsalita, "Look at me Farrah Nicola Abraham.", may diin ang pagbigkas nito sa buong pangalan niya.

Para isang huni ng ibong adarna ang boses nito kaya napasunod siya.

Dahan-dahan niyang iniangat ang paningin niya at sinalubong ang mga mata nito, "There, that's it.", usal nito na may kislap ang mga mata, "Now, tell me you don't remember me."

Gustong gusto niyang panindigan ang kasinungalingan na sinabi niya pero, nang tinitigan niya ang mga magaganda nitong mata ay para siyang nahihipnotismo.

"I-I remember y-you.", halos pabulong niyang sabi dito at mariing itinikom ang bibig sa kahihiyang pagsisinungaling kanina.

"Very good.", namamangha nitong wika at walang sabi-sabi'y tinawid nito ang konting distansya ng mga labi nila.

Nanlalaki ang mga mata ni Nicola dahil sa ginawa nito. Pero ng makita niyang nakapikit si Mr. Lewis na animo'y damang dama nito ang labing hinahalikan ay hindi na niya din napigilan ang sarili. Ibinuka niya ang kanyang mga labi at hinayaang maglayag ang lalaki sa loob ng bibig niya.

"Uhmm...", nakapikit na ungol niya at isinampay ang mga braso sa leeg ng binata.

Ang kaninang masuyong halikan ay bigla nalang naging agresibo at mapaghanap. Hinawakan ng isang kamay Mr. Lewis ang batok niya habang ang isang kamay nito'y nakayakap sa bewang niya na para bang natatakot ito na tatakbo siya. Parang posporo na nagpapabuhay ng apoy sa panggatong ang mga kamay nito nang magsimula na itong humahaplos sa katawan niya.

"uhmm..", nakagat niya ang ibabang labi nito ng dumapo ang isang malaking palad nito sa isang matambok niyang dibdib, "Ahhh..."

Nadadarag na naman sa isang pamilyar na sarap kaya nakalimutan na niya ang rason kung bakit siya nandito. Nakatoon lang ang isip niya sa ginagawa nila ng binatang nasa harapan niya.

If you're loving the book, nel5s.org is where the adventure continues. Join us for the complete experience all for free. The next chapter is eagerly waiting for you!

Nag-iinit ang pisngi niya nang maramdaman niyang may kumakaway sa may tiyan niya na nagpapabasa din sa ibabang parte ng katawan niya, "uhmm.. ahh.."

Napuno na ng halinghing ang opisina ni Mr. Lewis ngunit hindi iyon alintala para sa kanilang dalawa. Patuloy pa rin ang halikan nila hanggang sa naputol nalang ito ng bumaba ang halik ng binata sa may leeg niya. Nakapikit at habol-habol niya ang kanyang hininga ng pinagpalit-palit nitong halikan ang leeg niya at ang tenga niya, "Ohhh... uhhh..", nahihibang na ungol niya sa nakakahibang din na pinapalasap sa kanya.

"Hmmm, Ahhh...", mahina siyang napasabunot sa buhok nito ng bumaba pa ang halik nito papunta sa ibabaw ng dibdib niya. Napapaliyad na siya at nakatirik na ang mga mata niya. "ohhhh.. s-sir.."

Ngunit natigilan siya ng akma na nitong bubuksan ang butones ng suot niya. Para siyang bigla nalang nagising sa katutuhanan kaya hinawakan niya ang kamay nitong nakahawak na doon, "S-sir." Alam niyang nasasarapan siya at nadadarag na siya sa ginagawa nila pero kailangan niyang pigilan ang sarili niya. Hindi ito ang ipinunta niya dito.

OMG Nicola! Anong nagyayari sayo?!

Para namang natauhan din si Mr. Lewis at bigla nalang itong parang napapaso na lumayo sa kanya, "F*ck, I-I'm sorry.", sabi nito na parang may nagawang malaking kasalanan. Napasabunot ito sa sariling buhok at parang sising-sisi ito sa nangyari, "Sh*t! I should've not done that. I'm really sorry, Ms. Abraham.", sinserong usal nito sa kanya.

Hindi alam ni Nicola kung bakit iba ang naramdaman niya. Ang kaninang sarap ay parang napalitan na nang sakit at paghihinayang. Sorry? Bakit?

Pinagsisihan ba nito ang ginawa nila?

Nakagat niya ang kanyang ibabang labi at yumuko nalang. Walang boses na kinakastigo ang kanyang sarili at pinipigilan ang luha na gustong kumawala. Anong nangyayari sa 'yo Nicolah?

To be continued...